Martijn te Winkel

Mijn visualisatie van Cello Concerto Edward Elgar

WTC Rotterdam Art Galery 2024Elgar cello suites en mijn visualisatie de visualisatie van het geluid.

Tijdens mijn werk als beeldend kunstenaar staat er vaak muziek aan. Dat is in mijn tienerjaren ontstaan. Vooral popmuziek. De zanger deelt een emotie, laat een indruk achter met de stem. Het brengt mij in een stemming, helpt om in een werkritme te komen. De tekst werkt op mijn verbeelding, geeft een onzichtbare context waarin het werk tot stand komt. Het ritme van de instrumenten en zang zijn ondersteunend in het werkproces en vooral in het uitvoerend werken. Klassieke muziek heeft meer lange en korte geluiden, plotselinge wisselingen die mijn lichaamsritme onderbreken. Het heeft ook invloed op mijn emoties. De diepte ervan. Daar heb ik bij popmuziek geen moeite mee. Die zitten ook diep in het zenuwstelsel maar bewegen expressief door het lichaam heen. Klassieke muziek doet dat wel. En zo zijn er sinds mijn 18^de een aantal klassieke stukken die ik op cd heb en toch jaarlijks luister. Vrienden speelde piano. En zo leerde ik Canto Ostinato van Simenon ten Holte waarderen. Een stuk voor 4 piano’s.

 In die tijd was ik opzoek naar strijk muziek en een vriendin speelde cello. Ik ben naar een cd winkel gegaan en heb om de mooiste cello muziek gevraagd. Het was ook de duurste cd. Maar zo kocht ik cello concerto van Elgar, de uitvoering door Jaqeuline Dupre. In de cd hoes wordt beschreven hoe het de laatste opname is en geduid wat het stuk betekent. Destijdswerd de cd op cassette bandje gekopieerd voor vriendin die cello.

Een tijdje terug vertelde mijn nicht dat ze een relatie had met een cellist. Zij vond hem de beste cellist van de wereld. Dat klinkt misschien wat overdreven zei ze, maar…. is ook een jaar uitgeroepen tot beste cellist van de wereld. Kom een keer naar zijn concert. Ja, goed zei ik. Maar hoe heet hij? Dat wilde ze niet herhalen. Had ik maar beter moeten luisteren. Iig hoort zei heel de dag cello muziek in haar hoofd. Kijk, daar begon het want maanden later vroeg mijn zus namens Annely of wij naar Amsterdam wilde komen op haar uitnodiging om vriend te ontmoeten en een concert bij te wonen.

Op de dag dat ik met mijn in de trein zus naar Amsterdam gingen werd onderweg mij bekend dat we in het restaurant bij het Bimhuis hadden afgesproken. Immers het doel was om Annely te ontmoeten.

Dat zelfde weekend was Abramovic in Carre met performances. Annely vertelde tijdens het eten dat ze heel de week aanwezig was. Dat wij op de laatste avond van Cello coupe waren uitgenodigd. Dat die avond de muziekkanten die geen andere verplichting hadden een kort stuk uit gingen voeren. Dat Jean Guihen Geureras als et ware de “artist in residance” was en de hele week had samengesteld. We bestelden eten en Jean Guihen schoof later aan omdat hij nog een stuk aan het voorbereiden was dat hij de volgende dag in Londen zou uitvoeren. Ann liep naar de muzikanten om te vertellen dat Abramovic in de stad was en rade ze aan, als ze de kans hadden om daar naar toe te gaan. Ze groette nog een onbeduidende oud minister.

Annely vertelde dat er die week vrienden en relaties waren langsgekomen. Dat de zoon van JQ op het podium had geschilderd tijdens een uitvoering. Haar vriend met beperkingen aanwezig was geweest. Annely nam ons backstage en vlak voor de aanvang gingen we de zaal in en zaten iets boven halverwege en in het midden van de rij.

Alle muzikanten waren authentiek adembenemend. Het geluid van de Cello’s werd gedragen in de ruimte, het verplaatste zich als bij het ontstaan van ruimtelijk sculptuur. De geluiden leken mij door het scherm dat de rand van het podium met de zaal maakt heen te komen. Zeker bij de blazer die mee speelde. Ook was er een stuk zo mooi en dramatisch. Heel ontroerend Ann vertelde dat dat op het moment als beste Cellist gold. Maar er was ook en cellist waarbij een danser een compositie uitvoerde waar bij de verbeelding en het geluid ook een waren. Het was een fantastische en indrukwekkende avond. Voor mij vooral omdat ik de mogelijkheid had ervaren om geluid te verbeelden. De schaal van de emoties die klassieke muziek heeft te visualiseren in een vlak. En dat vlak zou ik kunnen betekenen en beschilderen.

Eenmaal thuis besloot ik naar de cd te luisteren en er een werkstuk van te maken. Via Spotify kan je naar andere uitvoeringen luisteren. En ik kwam er achter dat Jean Guihen het stuk ook heeft uitgevoerd en na meerdere keren de verschillende uitvoering te luisteren vind ik die van JQG het mooist.

GRAW Anouk Klarenbeek

GRAW magnificent 7

7 portretten van bezoekers

Kleurboek van de Schoonheid en de troost

Kleurboek van de Schoonheid en de Troost is een nieuwe serie van 63 werken op A4 formaat van Martijn te Winkel. Drager voor deze modificaties zijn de bladzijden uit het boek zeichnungen, tekeningen, drawings 1979-1980 van Joseph Beuys. Beuys zag zijn werk altijd in relatie tot andere kunstenaars, en dat is wat Martijn weer aan Beuys bindt. Martijn geeft een hedendaagse reactie op de tekeningen uit het boek, denkend aan de werken die hij nog wil maken en wat de tekeningen nu betekenen.

Facing

Nieuwe alinea

2004

Lees verder

Nieuwe titel

SFvBKV&B

Afstuderen Willem de Kooning Academie

Hooghuis Arnhem

Tweede jaar Willem de Kooning Academie

Eerste jaar Willem de Kooning Academie

nde toestand.

Lees verder